NC
Chanbaek
ชานยอลลากตัวแบคฮยอนมาในห้องพักของโรงแรม
“ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ชานยอล”
คนตัวเล็กพยายามสะบัดข้อมือ ของชานยอลออก
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หลุดออกจากการเกาะกุมเลย แต่ยิ่งทำให้การเกาะกุมแน่นมากขึ้น
ชานยอลดึงตัวแบคฮยอนลงบนเตียงกว้าง
ร่างสูงขึ้นคร่อมแบคฮยอนทันที แบคฮยอนได้แต่โวยวาย
ทำอะไรไม่ได้เพราะมือนั้นถูกล็อกไว้ด้านบน
“นายบ้าไปแล้วรึไง ชานยอล”
แบคฮยอนพูด แต่เมื่อพูดจบ
ชานยอลกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางปากเล็กยังปิดแน่น
แต่ชานยอลก็เอาลิ้นดันจนแบคฮยอนต้องเผยอปากออก
ชานยอลไม่รอช้าเมื่อแบคฮยอนเปิดริมฝีปาก
ลิ้นร้อนก็แทรกเข้าไปตักตวงความหวานจากริมฝีปากบางนั้นอย่างกระหาย
“อือ”
บยอนแบคฮยอนครางในลำคอ ตอนนี้แบคฮยอนเหมือนคนขาดสติ
มือบางจิกแผ่นหนังของคนตัวสูง ราวกับระบายอารมณ์
“ปะ...ปล่อยนะ”
แบคฮยอนพยายามตะโกนออกมา แต่ร่างกายมันไม่ไปตามคำสั่งเลย
“แบคฮยอน นายเคยมองเห็นความรู้สึกของฉันบ้างมั้ย”
ชานยอลลากมือตัวเองไปตามตัวของคนตัวเล็ก แล้วจับชายเสื้อเลิกขึ้นมา
“แล้วนาย เคยเห็นความรู้สึกฉันรึไง!!!”
ชานยอลกดจูบลงบนไหล่ขาว ไล่ไปจนถึงยอดอกสีชมพูอ่อนน่าชิม
“ขอชิมหน่อยนะ”
ชานยอลพูดแล้วไล่ลิ้นลงไปวนรอบอกสีหวาน
“ชะ.ชิม บะ..อ๊ะ อือ”
แบคฮยอนพยายามจะตะโกนว่า
แต่ก็ทำได้เพียงแค่ปล่อยเสียงครางออกมาเท่านั้น มือน้อยยังขยุ้มหัวของชานยอลเอาไว้
เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไง
“มีความสุขมั้ย” ชานยอลเงยหน้าขึ้นมาถามแบคฮยอน
“อืออ..หยุดเล่นหน้าอะ..อ๊ะ..อก ฉันสิ”
แบคฮยอนพูดแต่ชานยอลกลับไม่หยุด ยิ่งก้มลงไปเม้มยอดอกหวาน
“อร่อยจังนะ”
ชานยอลพูด มือใหญ่ลากไล้ไปทั่วตัว จนมาหยุดอยู่ที่ขอบกางเกงยีนส์
แล้วค่อยรั้งลง ไปจนถึงข้อเท้า
ตอนนี้ร่างของบยอนแบคฮยอน มีเพียงชั้นในสีขาวตัวบางปิดอยู่เท่านั้น
ความแข็งขืน ที่ตื่นตัวภายใต้ชั้นในตัวบางนั้น
“อยากให้ช่วยมั้ย”
ชานยอลไม่พูดปล่าวเอามือลูบแก่นกายที่อยู่ภายใต้ ชั้นใน
“อ๊ะ...อือ..ชะ..ชานยอล”
แบคฮยอนคราง และส่ายหน้าไปมาราวกับทรมานสุด แบคฮยอนรู้สึกเหมือนตัวเบาและปวดหนึบบริเวณส่วนกลางของร่างกาย
“อื๊ออ ไม่ไหวละ..แล้ว”
แบคฮยอนร้องออกมา
“จะให้ ฉันทำอะไรล่ะ นายสั่งมาสิ”
ชานยอลแกล้งคนตัวเล็กโดยการหยุดการกระทำทุกอย่างไว้
ทำให้คนที่นอนอยู่อารมณ์ค้างถึงกับโวยวาย
“นายบ้าไปแล้วรึไง!! อย่าปล่อยให้ค้างสิว่ะ”
แบคฮยอนตะโกน แต่ร่างกายก็บิดเร่าเพราะความต้องการที่เกินขีดจำกัด
“แล้วจะให้ทำอะไรล่ะ”
ชานยอลยังไม่หยุดแกล้งเขากะจะให้คนตัวเล็กเอ่ยปากข้อร้องเขาทุกขั้นตอนกันเลย
แบคฮยอนชันตัวขึ้นนั่ง แล้วจับมือชานยอลให้ลดตัวลงมา ทันทีที่ชานยอลนั่งลงบนขอบเตียงแบคฮยอนจัดการนั่งตักเขาทันที
และได้ผลการกระทำของแบคฮยอนทำให้ชานยอลน้อยตื่นตัวขึ้นเป็นกอง
แต่ชานยอลเองยังไม่แตะต้องแบคฮยอน ยังเลือกที่จะแกล้งคนตัวเล็กไปเรื่อยๆ
เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน ก็มันทนไม่ไหวแล้วนี่หว่า แบคฮยอนคิดในใจ
คนตัวเล็กดันตัวขึ้นสูงเท่าหน้าชานยอล
“ชานยอล นาย...”
แบคฮยอนขยับหน้าไปเรื่อยๆจนริมฝีปากเขาเลื่อนไปใกล้ใบหูของอีกคนแล้วพูด
“นายน่ะ ช่วยฉันทีสิ”
เสียงแหบพร่าที่แสดงถึงความต้องการอย่างรุนแรงของแบคฮยอน
ทำเอาชานยอลสติเตลิดเปิดเบิงไปหมด
แบคฮยอนไม่หยุดตัวเองแค่นั้น ยังจะโน้มตัวเล็กไปงับไปหูของคนตัวสูงราวกับต้องการยั่วและเพิ่มอารมณ์ทั้งของตนและชานยอล
ชานยอลทนกับการกระทำไม่ได้ จับแบคฮยอนลงนอนราบกับเตียง
แล้วกดจูบลงบนกลีบปากสีหวาน มือของคนตัวโตจัดการลากขอบชั้นในลงไปถึงข้อเท้า
ชานยอลเลื่อนตัวลงมาที่แก่นกายของอีกคน แก่นกายสีหวานที่ตอนนี้ชูชันขึ้นอย่างมาก
และขยายขนาดราวกับจะระเบิดออกมา ชานยอลกดจูบลงบนแก่นกายร้อน
แล้วงับเข้าที่แก่นกายทำเอาแบคฮยอนยกสะโพกขึ้นและส่ายไปมา
มือก็จิกผ้าปูที่นอนเพื่อระบายอารมณ์ของตนเอง
“อ๊ะ..อือ..ชานยอล...”
เสียงครางหวานกระเส่า ทำเอาชานยอลแทบจะสอดใส่แก่นกายตนเข้าไปในอีกคนทันที
แต่ก็ทำไม่ได้เพราะอีกคนยังไม่เคย
ชานยอลหยุดที่จะเล่นกับแก่นกายก่อน
แล้วลงมาดูที่ช่องทางรักสีหวานที่ถูกปิดสนิท
ชานยอลกดจูบไปที่ช่องทางรักแล้วแยงลิ้นเบาๆราวกับเปิดทาง
การกระทำของชานยอลทำเอาคนตัวเล็กที่นอนอยู่ถึงกับอยู่ไม่สุก
จับเข้าที่ศีรษะชานยอลแล้วขยุ้มและยังส่งเสียงครางไม่หยุดหย่อน
“อ๊ะ..ชานยอล..อือ..อ๊า..ตรงนะ..นั้น..อือ..ดี”
แบคฮยอนครางออกมาอย่างขาดสติ
ชานยอลใช้นิ้วสอดเข้าไปในช่องทางหวานที่ตอดรัดแน่น
“อือ...เจ็บ..”
แบคฮยอนร้องออกมา
แน่ล่ะช่องทางที่ไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนไม่เจ็บก็แปลกแล้ว
ชานยอลคิดในใจ
ชานยอลกดจูบที่หน้าผากแบคฮยอนอย่างแผ่วเบาราวกับปลอบให้คนตัวเล็กหายเจ็บ
และมาสนใจเขาแทนกิจกรรมด้านล่าง จากจูบหน้าฝากเลื่อนลงมาเป็นริมฝีกปาก
ลิ้นร้อนสอดเข้าไปความหาความหวานจากคนตรงหน้า
แบคฮยอนที่เพลิดเพลินอยู่กับจูบที่แสนอ่อนหวานต้องกระตุกเมื่ออีกคนสอดนิ้วมาอีกเพิ่มจากหนึ่งเป็นสองนิ้วจนสามนิ้ว
“เจ็บ..ชานยอล ...อ๊า..ฉัน..อึก”
แบคฮยอนทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่าน สองความรู้สึกปนเปกันไป
“พอเถอะ ชานยอล ใส่เข้ามาเลย ฉันไม่ไหวแล้ว”
แบคฮยอนเอ่ยออกมา ทำเอาชานยอลอึ้ง และกระตุกยิ้ม ภาพตรงหน้าเขาสวยมาก
นัยตาสีหวานหยาดเยิ้มไปตัวน้ำ ราวกับเชิญชวนเขา ริมฝีปากแดงบวมเจอที่เผยอขึ้น
เหงื่อจำนวนมากที่เกาะร่างกายของคนตัวเล็ก
“แปปนะแบค ฉันต้องทำให้นายพร้อมกว่านี้ ไม่งั้นนายจะเจ็บมาก”
ชานยอลเริ่มขยับนิ้วเข้าออก แบคฮยอนก็แอ่นอกขึ้น เพราะการกระทำของชานยอล
ชานยอลก้มลงวนลิ้นเล่นกับยอดอกสีหวานอีกครั้ง และนิ้วก็ยังขยับเข้าออกอยู่
“อ๊ะ...อ๊า...อะ..อึก..อือ..อ๊า..”
แบคฮยอนได้แต่ครางไม่เป็นท่า เขาสูญเสียการควบคุมเพราะ
ปาร์คชานยอลแท้ๆ
“ฉันจะเข้าไปแล้วนะ”
ชานยอลบอกกกับคนตัวเล็ก แบคฮยอนเองตอนนี้เหมือนจะไม่ได้รับรู้อะไรแล้ว
เอาแต่ครางอย่างเดียว
ชานยอลถอดเสื้อเชิ้ตที่ตอนนี้ด้านหลังยับยู่ยี่ด้วยคนตัวเล็กทำออกไปพาดเก้าอี้
จากนั้นจัดการปลดเข็มขัดออก
ยังไม่ทันเสร็จดี....
“ชานยอลอยู่ไหนเนี่ย!! มาเดี๋ยวนี้นะ”
คนบนเตียงก็เรียกเข้าเสียแล้ว
ชานยอลยิ้ม เขารีบปลดกางเกงแล้วเดินไปหาคนตัวเล็กที่เตียงทันที
“ทนไม่ไหวแล้วรึไง”
ชานยอลพูด ทำเอาแบคฮยอนหน้าขึ้นสี ทั้งเขินทั้งอายเพราะทั้งตัวเองและคนตัวสูงต่างเปลือยทั้งคู่
“ละ.หลัง..จากนี้..ฉะ..ฉันเป็นของนายแล้วนะ!!!”
เมื่อคนตัวเล็กพูดจบชานยอลจัดการกดริมฝีปากลงมาแล้วสอดลิ้นทันที
ทั้งสองยิ้มหัวเราะ ราวกับเรื่องที่โกรธกันทั้งหมดจางหายไปในพริบตา
ชานยอลกดแก่นกายเข้าไปในตัวของแบคฮยอน แบคฮยอนเองได้แต่ร้องและครางไปมา
ชานยอลจึงกดจูบเพื่อปลอบ เมื่อปล่อยทิ้งไว้สักพัก ชานยอลจึงเริ่มขยับสะโพกไปมา
เสียงครางสุขสมของคนทั้งสองดังทั่วห้อง ตอนนี้ทั้งห้องตลบอบอวลไปด้วยความหอมหวานจากคนทั้งสองที่มอบให้กัน
จากนี้คงเป็นของกันและกันทั้งตัวและหัวใจแล้วสินะ
